Als boer tussen de Bijbelvertalers

Johanna Sijbel

Na een rustperiode van anderhalf jaar, vertrokken Gerline en Hans Beukers, die opgegroeid zijn in Doornspijk, afgelopen november voor de tweede keer met hun drie dochters naar Papoea Nieuw-Guinea.

"We zijn geen vertalers, daarom was onze verbazing ook groot toen we juist bij de zendingsorganisatie Wycliffe Bijbelvertalers een project vonden dat bij ons paste” vertelt Gerline. "De organisatie pacht namelijk grond van de overheid. Als voorwaarde hiervoor werd gesteld dat er op het land een agrarisch project moest plaatsvinden. Hans, die een agrarische achtergrond heeft, zou dit project leiden.” Toen de familie hun financiën voor anderhalf jaar op orde had, vertrokken ze in het begin van 2018 naar Papoea Nieuw-Guinea. "Na onze eerste uitzendingsperiode gingen we terug naar Nederland om geld in te zamelen voor verder verblijf in Papoea Nieuw-Guinea. Toen we na een half jaar in Nederland echter nog niet genoeg geld bij elkaar hadden om in levensonderhoud te kunnen blijven voorzien, kwam ook het coronavirus in het nieuws. Papoea Nieuw-Guinea zat op slot en in Nederland hadden we weinig mogelijkheden meer voor inzamelingsacties.” Achteraf gezien ziet Gerline de periode van lockdown als een zegen: "We beseften dat we langer in Nederland zouden blijven dan verwacht en hebben ons hierbij neergelegd. Hans heeft toen werk gezocht als hovenier en het loon heeft de aankoop van ons huis in Papoea Nieuw-Guinea mogelijk gemaakt. Nu we voor onbepaalde tijd hier blijven wonen, is het een fijn idee dat we niet meer hoeven te verhuizen, zoals in huurwoningen op het compound van Wycliffe wel regelmatig het geval is.” Bij een langer verblijf in Papoea Nieuw-Guinea, horen ook meer taken: "Hans peilt nu bij verschillende stammen of er behoefte is aan een Bijbel. Als dit het geval is, zal een Bijbelvertaalproject worden gestart in de voertaal van deze stam. Ik zelf werk vooral in de bibliotheek van Wycliffe. Omdat er in de taal van de stammen niet of nauwelijks boeken zijn, schreven vertalers vanaf de jaren '60 zelf boekjes. De inheemse bevolking kan zo wennen aan lezen als bezigheid waardoor het lezen van de Bijbel hen ook gemakkelijker af zal gaan. Deze boekjes maak ik digitaal, zodat zendingswerkers die naar deze stammen toe gaan, de boekjes gemakkelijk kunnen printen en uitdelen." Hoe lang de familie in Papoea zal blijven is nog niet duidelijk: "Onze kinderen kunnen in elk geval tot hun achttiende les krijgen op de internationale school. Daarna hebben we een keuze te maken."

Een verslag vanuit Papoea Nieuw-Guinea